Become ALIVE!!!

หลังจากปล่อยรกแต่ไม่ร้างมานานปี ปีนี้ได้ฤกษ์ยกเครื่องใหม่ คือนอกจากจะกำจัดวัชพืชขวางหูขวางตาแล้ว ยังทำการปรับปรุงช่องโหว่อันเป็นปัญหาของการเลี้ยงพืชกินแมลงไปอีกหลายอย่างเลยทีเดียว ก็หวังว่าต่อไปนี้จะยืนได้เสียทีครับ
อันที่จริงก่อนนี้ก็มีเอามาให้ดูวับๆ แวมๆ หลายรอบแล้ว แต่คราวนี้ขอเต็มเซ็ทเน้นที่การโชว์โรงเรือนและสภาพความเป็นจริงล่าสุดแล้วกันนะครับ

อะไรเป็นอย่างไรก็ตามดูได้จากภาพเลยครับ

ป้ายนี้ปั้นเองจากดินเยื่อกระดาษญี่ปุ่นครับ ปั้นไม่ยากหรอกครับ แต่ยากตรงขณะรอแห้งซึ่งจะมีการบิดรูปไปบ้าง และปัญหาหลักคือบิดจนแตกครับ โดยเฉพาะส่วนที่เป็นจุดแคบๆ เช่น peristome ของหม้อ และตัวหนังสือครับ

"การบินไทย ยินดีต้อนรับค่ะ" ชานบ้านแกรนิตทึ่ผมยึดมาใช้เป็นที่ปฏิบัติงานชำแหละ ผ่าซาก รวมไปถึงการทำคลอดต้นไม้ด้วยครับ

หันมาทางขวาหน่อย... จะเห็นกล่องโฟมที่ผมใช้ชำต้นไม้ในน้ำ เห็นกระบะเพาะเมล็ดหม้อซึ่งสอยมาจากป้าฟลอร่าวิลล์ครับ และที่อยู่เหนือร้านไม้นั้นคือพื้นที่เล็กๆ ที่ได้แดดสูงสุดของผมครับ เลยเอาซาราซีเนียวางไว้นั่นแหละ (ทำเล่นๆ หน่ะ... ซาราส่วนมากอยู่อีกฟาร์ม)

แก้วน้ำ Outlet ครับ 10 บาทเอง หยาดน้ำค้างก็มาจากงาน Art Square 5 ต้น 100 บาท... (คนขายก็ขี้เกียจเอากลับน่ะ) สรุปว่าแพงสุดที่ Sphagnum moss แหละ คิคิ

Outlet เช่นเดิมกับถ้วยแก้วไฮโซ แต่กาบ Shark's Teeth ทางซ้ายเลี้ยงมานานแล้วครับ ส่วนทางขวานั่นแดงๆ ได้มาจาก Art Square เช่นกันครับ

ทดลองเลี้ยงในกระถางรูปิดครับ ผมว่าน่าจะเวิร์คนะ... เพราะเลี้ยง D. burmanii แบบนี้แล้วรุ่งครับ รุ่งมาก

อย่าเพิ่งชื่นชมว่าเลี้ยงได้งามนะครับ เพราะว่าเพิ่งสอยมาเมื่อวัน พฤ. ที่ผ่านมา แล้วก็ย้ายปลูกวันนี้นี่แหละครับ :D

พื้นอิฐจุดนี้เคยโดนถมไปด้วยเฟิร์นครับ แต่ผมรื้อออกได้สำเร็จ ล้างๆ ขัดๆ ไม่อยากเชื่อว่าจะกลับมาสวยเหมือนใหม่ได้ ดูดีๆ จะเห็นความภาคภูมิใจและอดีตหลายอย่างในภาพนี้เลยนะครับ :)

ข้าหลวงกลาย เพิ่งย้ายสำมะโนครัวจากหลังบ้านมาอยู่ในสวนวันนี้ครับ

เพิ่งปาดและปลูกเมื่อวานครับ น่าจะรอดนะ... ชายผ้าสีดา

ชัดๆ กับการเลี้ยงซาราแบบต่างๆ ของผม

ปรับปรุงโรงเรือนใหม่ปั๊บ มอสน้ำก็ขึ้นกันกระจายเลยครับ ฟูฟ่องอย่างเห็นได้ชัดเลย เห็นเครื่องชี้บ่งอย่างดีเหมือนกันนะนี่ ว่าบรรยากาศในนี้ดีขึ้นกว่าเดิม

ดูดิ.. ไม่เคยได้เห็นอัปสปอร์เลยนะ... นี่บานตะไทกันเลยทีเดียว

สวยดีครับเลยถ่ายเล่น ไม่เชิงวัชพืชหรอกครับ เพราะว่าไม่ค่อยระรานชาวบ้านเท่าไหร่... ก็คิดว่าประดับไว้สวยๆ แล้วกัน....

ตรงนี้เคยเป็นดงต้นไม้น้อยใหญ่ ทั้งพุทธรักษาและนางแย้ม ฯลฯ งานนี้ไม่สนหน้าอินหน้าพรหม ถือขวานฟันแหลก ถางโล่งปูอิฐตามระเบียบ.... ด้านหลังไกลๆ ของภาพก็เป็นหนึ่งในการปรับปรุงสวนแห่งนี้ครับ เพื่อเป็นการกันลมและเพิ่มความชื้นให้มากขึ้นครับ (เดิมไม่มีการบังลมด้านข้าง)

ชัดๆ อีกรูป

อาร์ตไปงั้น!

สุดท้ายแล้วครับ จะเห็นหม้อข้าวต้นเล็กๆ กอใหญ่ๆ อยู่ตรงกลางๆ ภาพ นั่นแหละครับ ไวกิ้งที่เคยได้รับรางวัลจากการประกวดหม้อข้าวฯ ครั้งที่ 1 ที่ Central รัตนาธิเบต เป็นหนึ่งในไวกิ้งสองโคลนที่ผมรักมาก (แต่อีกโคลนแห้งตายไปแล้วครับ)

มีมาให้ดูแค่นี้แหละครับ พื้นที่ก็เล็กๆ ไม่ได้มีซอกหลืบอะไรมากมายหรอกครับ สุดสำคัญคือตอนนี้ก็ทำสวนเสร็จแล้ว แต่ยังขาดต้นไม้นี่สิครับ ใครอยากบริจาคบ้างไหมหนอ.... m[>__<]m